Nieuwsbrief 2023-2 - Zomer 2023

Nog meer wetenswaardigs

Kennis maken met Stephanie Dransfeld

Veel leden van NKBV-Sectie Masters doen mee aan onze activiteiten of helpen mee onze activiteiten te organiseren. Wie zijn zij, hoe ervaren zij de activiteiten? In deze rubriek maken we nader kennis met één van onze leden, die actief is in de regio Amsterdam en ook vrijwilliger is in de Financiële Commissie van de NKBV, Stephanie Dransfeld. Klik op het plusje om met Stephanie kennis te maken.

 

 

 

Wil jij ook je ervaringen ook met ons delen? Schrijf of mail ons dan!

Als je zelf schrijft kun je daarbij eventueel gebruik maken van de algemene vragenlijst. Deze vragenlijst vind je hier. Maar we kunnen je ook interviewen.
Stuur dan een mail naar redactie@sectiemasters.nkbv.nl , één van de redactieleden neemt dan contact met je op.

Maak kennis met Stephanie Dransfeld

“Als jonge puber mocht ik in de jaren zeventig met mijn oom die in Zwitserland (Schwarzenberg bij Luzern) woonde de Hausberg Pilatus beklimmen of met de lokale Bergverein wandelen bij de Aletschgletsjer. Toen daar een paar stoere mannen op een sneeuwveldje afdaalden rende ik erachter aan, gleed echter uit en rutschte achterstevoren naar beneden. Een gids wist mij vlak voor de afgrond te redden. Voor mijn familie echter de aanleiding het bergwandelen te ontmoedigen. Via de SNP en de NKBV heb ik het wandelen in de bergen vijftien jaar later weer opgepakt.”

“Ik ben sinds 2000 lid van de NKBV nadat een berggids mij attendeerde op de ‘Amsterdamse alpenclub’ en het programma van de NKBV. Dat was een goed advies, want ik was in de zomer meestal onderweg op een alpiene tocht en in de winter tourskieën of langlaufen in Noorwegen.”

Stephanie maakt volop gebruik van het aanbod binnen de NKBV. “Het veelzijdige wandelaanbod door de regio’s, door de masters en bij de zwerftochten, waardeer ik enorm. En ook de gezelligheid onderweg. Dat geldt ook voor het programma fit en vitaal. Onlangs heb ik in de duinen meegedaan aan een voor mij zinvolle voorbereiding voor een huttentocht. En begin juni doe ik mee met de Klettersteig cursus in Duisburg.”

Voor een huttentocht gaat Stephanie het liefst naar de Engadin of de Verwall. Afgelopen zomer was ze ook in de Engadin en tijdens de terugreis maakte ze een bijzondere dag mee. “Een topdag vol dierbare herinneringen.” Ze beschreef dit voor onze rubriek Mijn topmoment (zie iets verder op deze pagina)

Stephanie is als vrijwilliger actief in de Financiële Commissie bij de NKBV. “Vanuit de Financiële Commissie (Fico) wil ik mijn ruime beroepsmatige ervaring van financial/controller graag inzetten voor de NKBV en haar leden. De hoofdtaak van deze commissie is het adviseren van de Vergadering van Afgevaardigden van de vereniging (VvA) over met name financiële aangelegenheden. Zo brengt de Fico voor de VvA in juni as. – na bestudering van de jaarstukken van de NKBV en o.a. Bergsportreizen - advies uit aan de VvA om deze goed te keuren. Daarbuiten heeft de Fico ook oog voor het effectief opvolgen van de uitvoering van het beleid in brede zin. De Fico heeft overigens nog een vacature!” Mocht je belangstelling hebben voor deze functie, kijk dan op de website:

https://nkbv.nl/actueel/nieuws/vacature-commissielid-voor-de-financiele-commissie.html

 

.-.-.

 

Mijn topmoment

Aan de hand van een foto vertelt één van onze leden in deze rubriek over een bijzonder moment in de bergen.

 

Stephanie Dransfeld - een topmoment op de Pilatus

Klik op het plusje om het verhaal van Stephanie te lezen.

 

Wil jij je ervaringen ook met ons delen? Schrijf of mail ons dan!

Stuur dan een mail naar redactie@sectiemasters.nkbv.nl , één van de redactieleden neemt dan contact met je op.

Als jonge puber mocht ik in de jaren zeventig met mijn oom die in Zwitserland (Schwarzenberg bij Luzern) woonde de Hausberg Pilatus beklimmen of met de lokale Bergverein wandelen bij de Aletschgletsjer.

Met mijn oom had ik graag de Pilatus nog eens willen beklimmen. Helaas liet zijn gezondheid dat niet toe, en was de onderneming in de ogen van mijn tante te gevaarlijk, slecht weer, Pilatus in de wolken/mist verdwenen, de kabelbaan te duur.

Afgelopen zomer waren we op terugreis van een wandelvakantie in bergdorp Guarda (Engadin) en ik dacht: nu gaat het gebeuren. Op de automatische piloot vond ik een hotel/café in Eigenthal waar ik met mijn oom en tante na de zondagse wandeling was geweest (voor een nationaaldrankje: Spezi, Rivella of koffie Schnaps). Het klassieke interieur was nauwelijks veranderd en het bleek een prima vertrekpunt om de Pilatus via de kant van het Nationalpark te voet te beklimmen. Een prachtige wandeling, waar ik bij elke stap meende dat de tijd heeft stilgestaan en ik mijn oom en tante naast mij waande. Langs lieflijke Alpenwiesen en twee oeroude bemande Almen, behalve het gebeier van de koeienklokken adembenemende stilte. We komen welgeteld vier Zwitserse dagwandelaars tegen. Dan ineens een overgang naar rotsachtige omgeving, Klettersteige met hoge treden en behoorlijk wat klimwerk. Is dit wel de goede weg? Onbekend voor mij, maar we zetten door en komen vlak onder de top (2.100 m) het witte kerkje tegen, betonpaden en ineens aardig wat Engelstalige ‘gymschoenen’ die via de andere kant met de baan naar boven zijn gekomen (oudste en steilste tandradbaan uit 1889). Het contrast met de andere kant van de Pilatus is immens, twee grote hotels staan daar, een museum etc. Hier is mijn oom vast niet geweest.

Een Zwitser adviseert ons niet via de Klettersteig af te dalen; we nemen de baan naar de eerste halte, Frankmuentegg. Daar kom ik een Seilpark en later een Schaukelpark tegen die ik beide herken. Vervolgens wordt het wat zoeken, we missen op een langgerekte bergkam een afslag en lopen twee uur langer dan gepland naar het hotel. Uiteraard via een geitenpaadje dat ik van mijn oom en tante kende…….deze dag kon mij niet lang genoeg duren.

Uiteindelijk eindigt de onderneming met de klassieker Poulet im Chörbli in hotel Rössli in Schwarzenberg. Een ode aan mijn tante, die de Zwitserse kookkunst tot in de puntjes beheerste.

Een topdag vol dierbare herinneringen.

 

 

In het museum op de Pilatus wordt de sage verteld over de naamgeving.

In een inmiddels verdroogd bergmeer lag Pilatus begraven die voor onweer zorgde als hij in zijn rust gestoord werd. Omdat de bergpunt veelal omgeven is door wolken of in de mist verdwijnt is hieruit een volksspreuk voortgekomen:

 

Hat der Pilatus einen Hut, wird das Wetter gut,

Hat er einen Degen, gibt es Regen,

Hat er einen Kragen, kann man’s wagen.

 

NKBV Bergsportreizen

Het zomerprogramma voor 50-plussers is dit jaar uitgebreider dan ooit, en je kunt nog mee naar een aantal bestemmingen. Klik op het plusje voor meer informatie.

Bij het verschijnen van de zomer-nieuwsbrief zijn nog plaatsen beschikbvaar voor de volgende tochten:

Basiskampen

Voor 2 basiskampen, Haute Mauriënne West (1-15 juli) en Brenta/Presanellagruppe (19 augustus-2 september) kun je je nog aanmelden. Kijk hier voor informatie.

Huttentochten

De huttentochten waarvoor je je nog op kan geven zijn in de Texelgruppe (27 juni - 2 juli), Bernina Valmalenco (10-14 juli), Piz Kesch (4-9 september en 2-7 oktober) en Engadin Nationaal Park (4-10 en 18-24 september). Kijk hier voor informatie.

Standplaatstochten

Standplaatstochten zijn reizen die met dagtochten worden ingevuld vanuit een vaste standplaats. Dit jaar is de definitie iets anders, nl. ook tochten vanuit 2 berghutten, die echter gemakkelijk te bereiken zijn. Voor de tocht in het Zillertal (25-31 augustus) kun je je nog aanmelden. Kijk hier voor informatie.

Lijkt het je leuk om met één van deze tochten de bergen in te gaan, wacht dan niet te lang en meld je aan.